Op 3 december vond de bespreking van de plannen voor de renovatie en uitbreiding van Glanerbrook plaats. Het totale plan kost 48 miljoen euro. Onze fractie is vóór centralisatie van een gemeentelijk gefinancierd zwembad in Geleen, mits ook in Sittard en Buchten particuliere initiatieven mogelijk blijven. En we zijn voor de één-stadgedachte. Maar we zijn tegen een bedrag van 48 miljoen uit de gemeentekas halen. Andere partijen zouden moeten meebetalen, omdat er ook mensen van buiten de gemeente gebruik kunnen maken van deze regionale sportvoorzieningen. Nu dat niet gelukt lijkt, drukt het bedrag volledig op de inwoners van Sittard-Geleen. En dat terwijl we nog maar juist uit een vervelende periode van bezuinigingen zijn. En de effecten van de coronacrisis zijn ook nog niet duidelijk. Dat betekent in onze optiek dat je nog eens kritisch naar het hele plan moet kijken. Helaas bleek een echt debat in de gemeenteraad niet mogelijk en hebben partijen al voorgesorteerd om in te stemmen.
Hierbij onze bijdrage in de (raads)ronde:
Niet iedereen zal meteen denken aan het jaar 1972, maar het is toch echt een quote uit die tijd: “Sinterklaas bestaat, daar zit ie achter de tafel”. Het is de ironie van de geschiedenis dat een PvdA’er bijna 50 jaar na dato bij het lezen van het persbericht over de plannen denkt aan de heer Wiegel. Dat persbericht kom ik later nog wel op terug. We willen het eerst en vooral over de inhoud van dit voorstel voor de renovatie en uitbreiding van Glanerbrook hebben.
Dank aan de inspreker dhr Kikken, dank aan het werk dat verzet is door wethouders en ambtenaren, ook al zijn wij erg kritisch op onderdelen. De Partij van de Arbeid wil deze ronde gebruiken om in te gaan op drie onderdelen. Ten eerste de verwachte aantallen gebruikers in relatie tot de behoorlijke kosten van dit totale plan, te weten die ruim 48 miljoen. Met daaraan gekoppeld de betekenis voor andere sportvoorzieningen, zoals het Anker, de Hateboer en de Stadssporthal. Ten tweede het energieverbruik en de claims over duurzaamheid van het college En tot slot iets over het proces, de manier waarop dit gepresenteerd is aan de inwoners, de wijze waarop de rol van de raad wordt gezien door het college. Want een voorbeeld van de door iedereen gewenste verandering van de bestuurscultuur, is dit absoluut niet te noemen;
Sport en beweging is van ontzettend groot belang voor iedereen, zeker in deze tijd waarin we meer thuis zijn. Deze tijd leert ons ook extra wat het belang is van een goede gezondheid. Dat de gemeente geld investeert in sportaccommodaties, is voor de Partij van de Arbeid helemaal geen discussiepunt. En als het specifiek gaat over de plannen voor Glanerbrook, dan zouden wij het liefst zien dat alle plannen voor het opknappen en uitbreiden van het zwembad, het vernieuwen van de ijshal, het overkappen van de schaats- en wielerbaan, de sporthallen etcetera gerealiseerd kunnen worden.
Maar voorzitter, we moeten daar realistisch in zijn: zo’n operatie kost geld. En daar begint de schoen al te wringen. Wij willen als PvdA niemands hobby afpakken, of dat nu zwemmen, schaatsen of fietsen is. Maar wij moeten hier in deze gemeenteraad met het algemeen belang als leidraad keuzes maken. En als we kijken naar dat algemeen belang, naar wat we in onze stad zoal aan reacties op dit plan hebben kunnen horen, dan zit daar een rode draad in. Met de sluiting van de COOP in de Ligne in Sittard als meest verse nieuws hebben inwoners van Sittard-Geleen steeds meer de buik vol van projecten die een maatje te groot zijn voor onze stad.
En zo komen we op het voor de PvdA fundamentele punt ten aanzien van dit plan voor Glanerbrook: zijn de kosten voor het plan in balans met het gebruik hiervan door onze inwoners. Eerst even kort een processchets, hoe wij als fractie aankijken tegen de periode 2017 tot nu. In 2017 is een verkenning naar de toekomst voor de zwembaden in onze gemeente uitgevoerd. Op basis van aan de raad gepresenteerde varianten is een voorgenomen besluit genomen. Let dus op: een voorgenomen besluit, geen definitief besluit, geen ter beschikking gestelde middelen. Twee wisselingen van collegesamenstelling en nog een onderzoek verder ligt er nu dit besluit. Een definitief besluit ligt voor, zonder tussentijds politiek weegmoment.
Wat ons betreft had er nu een debat moeten plaatsvinden over de volgende aspecten: Vernieuwbouw lijkt het college een betere route dan nieuwbouw, een redenatie die wij overigens best voor een heel eind kunnen volgen. Cofinanciering blijkt toch ingewikkeld of misschien zelfs helemaal niet haalbaar. Het tweede rapport laat duidelijk zien dat niet alle onderdelen van de gewenste accommodatie genoeg gebruikers heeft en ook niet zal hebben. De vraag die voor had moeten liggen is: gezien de periode van vervelende bezuinigingen die achter ons ligt, wat vinden wij nu de grens aan investeringen uit de gemeentekas voor zaken die maar door een relatief klein deel van de inwoners gebruikt wordt?
Wij zuigen dat als PvdA niet uit onze duim, de aantallen voor de schaatsbaan en de wielerbaan bijvoorbeeld zijn allemaal klip en klaar in het rapport benoemd, ook voor de ijshal trouwens. Een duidelijke vraag aan de wethouder: vindt hij dat het te verwachten gebruik van de onderdelen van het complex, met name ijs en wielerbaan, in balans is met de investering van 48 miljoen eenmalig en jaarlijks ruim 3 miljoen exploitatietekort? Betaalt de inwoner van Sittard-Geleen straks voor schaatswedstrijden een paar keer per jaar waar mensen uit de hele regio van kunnen genieten?
Maar minstens zo belangrijk de vraag aan andere partijen. Wij hebben hard gestreden voor het behoud van de muziekschool. Een strijd die we verloren hebben. Meerdere partijen waren er als de kippen bij in het afgelopen jaar om met de calculator in de hand te wijzen op hoe duur in hun ogen de muziekschool wel niet was. Ik mag toch aannemen dat ze die calculator meteen uit hun zak hebben getrokken toen dit plan werd toegestuurd door het college en de vraag die ik zojuist aan de wethouder stelde zo kunnen beantwoorden?
Afrondend voor punt 1, niet alleen hebben wij forse bedenkingen bij de balans tussen wat het de inwoner kost en hoeveel gebruik er van gemaakt gaat worden. Er worden ook allerlei aanpalende deelbesluiten genomen. Of denkrichtingen. Sinds de ronde van gisteren over het accommodatiebeleid ben ik het spoor een beetje bijster. Meneer Kikken, pas op met denkrichtingen. Het klinkt vriendelijk, maar de ervaringen hier in de politieke arena zijn dat achteraf dit soort denkrichtingen toch dwingende richtingen blijken te zijn. Hoe dan ook, het effect op de Hateboer en het Anker, en de Stadssporthal in Sittard, is voor ons niet duidelijk. En bij een besluit over de inversteringen voor Glanerbrook moet dat eigenlijk wel in 1x helder zijn.
Een tweede zorgpunt is de wijze waarop de energie die het complex nodig gaat hebben wordt aangevoerd. Wij hebben technische vragen gesteld over de stroombehoefte, omdat het het voornemen is om het complex van het gas af te koppelen. Het college zegt dat de beoogde zonnepanelen in de gehele energiebehoefte kunnen voorzien, maar volgens onze eigen berekening moet je dan ongeveer 10.000 panelen op het complex kwijt kunnen. Verder, er wordt gekeken naar aansluiting op het Groene Net. Daarmee wordt het juist onduidelijk, maar op zich nog wel begrip dat dat nog niet helemaal duidelijk is.
Ten aanzien van de claim van de zonnepanelen maken wij ons wel ernstig zorgen. Er zijn al problemen met de teruglevering aan het net op dit moment, en dat blijft in de komende jaren ook nog wel. En juist wanneer de meeste stroom nodig zal zijn, in de winter, is de zon er het minst. Dan zal er toch van het net onttrokken moeten worden, en die stroom wordt vooralsnog via centrales die op fossiele brandstoffen draaien opgewekt. Kan de wethouder duidelijk uitleggen waar nu precies de energieneutraliteit in zit en wat de risico’s zijn?
Tot slot, over het proces heb ik eigenlijk de kern al gezegd. Maar ik wil graag eindigen met het persbericht. Daarin zit een totaal verkeerde rol van de gemeenteraad in vervat. Daarin had natuurlijk moeten staan dat eerst met de raad wordt gesproken over de uitgangspunten, over de financiering, nu cofinanciering misschien niet mogelijk blijkt te zijn. Een politieke tussenstap dus. Nu worden we in een fuik gedwongen, doordat eventuele cofinanciering misschien wel of niet achteraf nog verrekend gaat worden.
Zo kunnen wij als Partij van de Arbeid in ieder geval geen weloverwogen besluit nemen. Wat niet wegneemt dat wij de komende weken ons uiterste best willen doen om dat te doen waar dit eigenlijk om draait: een verouderde accommodatie opknappen. Zodat onze inwoners kunnen blijven sporten, voor hun gezondheid en hun plezier.
Voorzitter, tot zover.
